GÝRÝÞ ve AMAÇ: Koroner arter hastalýðý (KAH) tanýsý alan hastalarýn sýklýkla eþlik eden hastalýklarýnýn da olmasý nedeniyle tedavide birçok ilacýn birlikte kullanýlmasýyla hastalýðýn yönetiminde tedaviye uyum önem kazanmaktadýr. Tedaviye uyumsuzluk ilaçlarýn doz ve kullaným saatlerine uyulmamasý nedeniyle ortaya çýkabilir. Bu çalýþmada KAH tanýlý hastalarda polifarmasi ve multimorbiditenin tedavi uyum ile iliþkisinin araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kesitsel bir araþtýrma olan bu çalýþma; polikliniðe baþvuran KAH tanýsý almýþ ≥ 40 yaþ hastalarla gerçekleþtirilmiþtir. Araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanan sosyodemografik özelliklerin, hastalýk öykülerinin, ilaç kullanýmlarýnýn sorulduðu soru formu yüz yüze görüþmelerde doldurulmuþtur. Günlük kullanýlan ilaç sayýlarý <4, 4-6 ve ≥7 ilaç olarak deðerlendirilmiþtir. Tanýmlayýcý ve analitik istatistikler ile veriler deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 144 KAH tanýlý hastanýn 74’ü tedaviye uyum gösteriyordu. Tedaviye uyum göstermeyen 70 hastanýn yaþ ortalamasýnýn tedaviye uyumlu hastalardan daha düþük olduðu(p=0,001) ancak cinsiyet ve medeni durumlarý arasýnda fark olmadýðý görülmüþtür. Hipertansiyonu olan hastalarýn tedaviye daha uyumlu olduðu bulunmuþtur(p=0,032). Tedaviye uyum gösteren hastalarda, günlük ≥7 ilaç kullanýmýnýn, ilaç kullaným sürelerinin ve hastaneye yatýþ sayýsýnýn daha yüksek olduðu gözlenmiþtir (sýrasýyla; p=0,034; p=0,005; p=0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýlaç kullaným süresinin, günlük ilaç sayýsýnýn, hastaneye yatýþ sayýsýnýn, yaþýn ve eþlik eden hastalýklarýn KAH tanýlý hastalarda tedavi uyumunu etkilediði görülmüþtür. Kullanýlan günlük ilaç sayýsý azaldýkça tedavi uyumunun azaldýðý gözlenmiþtir; bu durumun KAH ile ilgili farkýndalýðýn yetersiz olmasýyla iliþkili olabileceðini ve günlük pratikte KAH tanýlý hastalarda tedavi uyumunun araþtýrýlmasýnýn gerekli olduðunu düþünmekteyiz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut apandisit sýk görülen abdominal acillerden biridir. Bu çalýþmada yetiþkin acil servis popülasyonunda basit apandisit ve komplike apandisiti ayýrmada rutin idrar tahlilinin kullanýlabilirliðini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 18 yaþ üzeri patolojik tanýsý akut apandisit olan ve acil serviste idrar analizi yapýlmýþ hastalar dahil edildi. Eksik verisi olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Patoloji raporlarýna göre, hastalar basit ve komplike apandisit olarak sýnýflandýrýldý.
BULGULAR: Basit apandisit grubu ile karþýlaþtýrýldýðýnda komplike apandisit grubunda, idrar keton cisimleri, protein ve nitrit sayýmý anlamlý olarak daha yüksekti (tüm deðerler için p <0,05). Çok deðiþkenli lojistik regresyon analizinde, keton cisimleri ve idrar nitrit pozitifliði komplike apandisit varlýðýný tahmin etmede istatistiksel olarak anlamlý bulundu (tüm deðerler için p <0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýdrar analizi, akut batýndan þüphelenilen hastalarda yapýlan rutin testlerden biridir. Bu nedenle, biz idrar tahlilinde idrarda keton ve nitrit pozitifliðinin komplike apandisit açýsýndan uyarýcý olabileceðini düþünüyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diyabet hastalarýnda cinsel iþlev bozukluklarýnýn (CÝB) sýklýðýna dair çalýþmalar, cinsel psikofizyoloji çok sayýda deðiþkenden etkilenebildiði için, oldukça farklý sonuçlar üretmektedir. Bu farklý sonuçlarý konsolide edecek yöntemlerle yapýlmýþ bölgesel çalýþmalara ihtiyaç vardýr. Bu meta-analiz çalýþmasýnýn amacý diyabet hastalýðý olan kadýnlarda CÝB yaygýnlýðýný ortaya koymak ve CÝB yaygýnlýðý üzerine olasý diyabetik ve demografik deðiþkenlerin etkilerini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu meta-analiz çalýþmasý için literatür “Google Akademik” veri tabaný ile taranmýþtýr. Ocak 2000 ile Aðustos 2020 tarihleri arasýnda Türkiye’de yapýlmýþ diyabet hastalýðý olan kadýnlarda CÝB araþtýran gözlemsel çalýþmalar dahil edilmiþtir.
BULGULAR: Diyabetik kadýnlarda CÝB yaygýnlýðý rastgele etkiler modeline göre %58,95 bulunmuþtur. Uyarýlma, istek, aðrý, doyum, lubrikasyon ve orgazm bozukluklarý ise sýrasýyla %57,75, %56,63, %45,63, %40,22, %38,61 ve %49,25 olarak saptanmýþtýr. Meta-regresyon sonuçlarýna göre CÝB üzerine HbA1c, diyabet hastalýðýnýn süresi, yaþ ve vücut kitle indeksinin etkisi saptanmamýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Türkiye’de diyabet hastalýðý olan kadýnlarda CÝB’in yaygýnlýðý genel popülasyondan yüksektir. Taný koymada yaþanan olasý sorunlar da dikkate alýndýðýnda bu hastalarýn mutlaka CÝB bakýmýndan sorgulanmalarý ve gerekli hastalarýn özelleþmiþ kliniklere yönlendirilmeleri gereklidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma ile T1DM’li çocuklarýn kaygý ve depresyon durumunu belirleyerek, bu durumun ebeveynlerin baþa çýkma tutumlarý ve yýlmazlýk düzeyleri ile olan iliþkisini ve glisemik kontrol üzerine olan etkilerini saptamayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza toplam 71 hasta ve bu hastalarýn ebeveynleri alýnmýþtýr. Çocuklara, Çocuk Depresyon Ölçeði (ÇDÖ) ve Çocuklar Ýçin Anksiyete Tarama Ölçeði (ÇATÖ), ebeveynlerine Baþa Çýkma Tutumlarýný Deðerlendirme Ölçeði (BÇTDÖ) ve Aile Yýlmazlýk Ölçeði (AYÖ) uygulanmýþtýr. Tüm katýlýmcýlara kiþisel bilgi formu doldurulmuþtur. Hastalarýn glisemik kontrol düzeyleri son bir yýldaki ortalama glikolize hemoglobin (HbA1c) düzeylerine göre deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Annenin yýlmazlýk düzeyi arttýkça çocuðun depresyon durumunun azaldýðý görülmüþtür. Anne ve babada en fazla sorun odaklý baþa çýkma tutumu olduðu gözlendi. Baþa çýkma tutumlarýnýn alt ölçekleri deðerlendirildiðinde; diyabet süresi ile annenin ‘zihinsel boþ verme’, babanýn ise ‘aktif baþ etme’, ‘plan yapma’ ve ‘sosyal destek kullanýmý’ arasýnda negatif iliþki saptanmýþtýr. Yine annenin baþa çýkma tutumu alt ölçeðinden ‘þakaya vurma’ ile çocuðun depresyon durumu arasýnda ve ‘aktif baþ etme’ ile çocuðun anksiyete düzeyi arasýnda pozitif iliþki saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kronik hastalýða sahip çocuklarý olan ebeveynler farklý baþa çýkma tutumlarý sergilemektedirler. Bu tutumlar çocuk üzerinde deðiþik etkilere neden olmaktadýr. Sonuçta ailelerin uygun baþ etme stratejilerini kullanmalarý çocuklarý üzerinde olumlu etki yaratacaktýr. Bu konuda aileleri yönlendirmek önem arz etmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Diyabetik hastalardaki mortalite ve morbiditenin çoðundan zamanla geliþen makrovasküler ve mikrovasküler komplikasyonlar sorumludur. Ýyi glisemik kontrol ile MPV ve PDW düzeylerinin azalmasý saðlanabilir ve böylece hastalarda vasküler komplikasyonlar önlenebilir ya da geciktirilebilir. Bu çalýþmanýn amacý Tip 2 Diabetes Mellitus (DM) hastalarýnda HbA1c ve artmýþ MPV ve PDW düzeyleri iliþkisini deðerlendirmekti.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, Ankara Atatürk Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Aile Hekimliði ve Endotem polikliniklerine Haziran 2016-Nisan 2017 tarihleri arasýnda genel saðlýk kontrolü amaçlý baþvurmuþ ve Tip 2 DM tanýsý ile takipli 18 yaþ üzeri hastalarýn demografik bilgileri ve laboratuvar kayýtlarýnýn retrospektif olarak incelenmesi ile gerçekleþtirilmiþtir.
BULGULAR: Toplamda 112 diyabetik, 33 non diyabetik kriterleri karþýlayan; biyokimyasal verileri mevcut olan 145 hasta çalýþmaya alýndý. Kontrol grubu (n=33) diyabetik hasta grubu HbA1c≤ %7 (n=46) ve HbA1c > %7 (n=66) olmak üzere 2 gruba ayrýldý. HbA1c deðerlerine göre MPV ve PDW deðerleri arasýnda istatiksel olarak anlamlý pozitif korelasyon saptanmýþtýr (sýrasýyla p1=0,001, p2=0,001ve p3=0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Mevcut glisemik disregülasyon vasküler komplikasyona neden olan MPV ve PDW gibi trombosit aktivasyon belirteçlerinin artýþýna sebep olmaktadýr. Bizim çalýþmamýzýn sonucunda MPV’nin ve PDW’nin, DM progresyonunu izlemek ve dolaylý olarak birinci basamak saðlýk hizmetlerinde vasküler komplikasyonlarýn önlenmesinde, taranmasýnda basit ve düþük maliyetli testler olarak kullanýlabileceði düþünülmektedir. Böylece erken taný ve uygun tedavi ile diyabetik vasküler komplikasyonlarýn geliþimi ve ilerlemesi geciktirilebilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Sigara ve tütün kullanýmý olan olgularda anksiyete bozukluðu, depresyon ve diðer psikiyatrik bozukluklar daha sýk bir arada görülmektedir. Bu çalýþmada sigara býrakma polikliniðine baþvuran ve ilk deðerlendirmede psikiyatri polikliniðine konsülte edilen ve edilmeyen olgular arasýnda 1. yýl sonunda sigara býrakma açýsýndan farklýlýk olup olmadýðýný araþtýrmak amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Sigara býrakma polikliniðimize 2017 yýlýnda baþvuran toplam 197 olgu çalýþmaya dahil edildi. Sigara býrakma polikliniðine baþvuran olgular içerisinde Hastane Anksiyete ve Depresyon ölçeði puanlarýna göre psikiyatri bölümüne konsülte edilen 96 olgu “grup 1” ve psikiyatri konsültasyonu yapýlmayan 101 olgu ise “grup 2” olarak sýnýflandý. Tüm olgularýn demografik verileri sigara içme tutum ve davranýþlarý, komorbid hastalýklarý, aldýklarý tedaviler ve 1. yýlda sigara býrakma durumlarý kaydedildi.
BULGULAR: Grup 1 ve grup 2 olgular karþýlaþtýrýldýðýnda 1. yýlda sigara býrakma oranlarý açýsýndan anlamlý farklýlýk yoktu [Ngrup 1 sigara býrakanlar= 22 (%22,90), Ngrup 2 sigara býrakanlar= 23 (%22,70), p=0,67]. Alt grup analizinde 1. Yýl sigara býrakan olgularda; grup 1 olgularýn grup 2 olgulara göre daha yüksek oranlarda davranýþsal tedavi ve NRT tedavisi aldýklarý görüldü (Ngrup 1 sigara býrakanlar= 33 (%44,60), Ngrup 2 sigara býrakanlar= 17 (%21,80); p=0,002). Grup 2 olgularýn ise grup 1 olgulara göre davranýþsal tedavi ve vareniklin tedavisini daha fazla aldýklarý belirlendi [Ngrup 1 sigara býrakanlar= 6 (%8,10), Ngrup 2 sigara býrakanlar= 33 (%51,10); p=0,002].
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sigara býrakma polikliniðine baþvuran ve tarama testlerine göre psikiyatrik deðerlendirme ihtiyacý olduðu saptanan olgularýn, etkin farmakolojik ve psikiyatrik destekle anksiyete ve depresyon skoru düþük olgulara benzer oranlarda sigarayý býrakabildiði görülmüþtür. Bu nedenle olgularýn anksiyete depresyon açýsýndan deðerlendirilerek psikiyatri polikliniklerine yönlendirilmesinin ve bu hastalarýn sigara býrakma programlarýnýn psikiyatri ile eþ zamanlý yürütülmesinin önemli olduðu düþünülmüþtür.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Metabolik sendrom (MS) kavramý, temelinde yatan insülin direnci (ÝR) ve kardiyovasküler hastalýða ait risk faktörlerinin kümelenmesi nedeni ile kritik bir öneme sahiptir. Biz bu çalýþmamýzda geleneksel kardiyovasküler risk faktörlerinin yanýnda MS kriterlerinin kardiyovasküler riski öngörmedeki deðerini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma tanýsal amaçla koroner anjiyografi (KAG) yapýlan 264 hasta üzerinde yapýlmýþtýr. KAG sonucuna göre bir veya daha fazla koroner arterinde anlamlý daralma saptanan olgular koroner arter hastalýðý (KAH) grubu ve herhangi bir daralmanýn saptanmadýðý olgular ise kontrol grubu olarak kabul edildi. KAH ve kontrol grubu, klasik risk faktörleri ve MS kriterleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý. Hastalarda klasik risk faktörleri ve MS parametreleri regresyon analizi ile deðerlendirilerek risk öngörüleri hesaplandý.
BULGULAR: Olgularýn 103’ü kadýn (%39,01) ve 161’i erkekti (%60,98). Kadýn olgularýn yaþ ortalamasý 57,91±9,97 ve erkek olgularýn yaþ ortalamasý 58,63±10,21 bulundu. MS kriterlerinin görülme sýklýðýna bakýldýðýnda kadýnlarda bel çevresi (BÇ) yüksekliði, erkeklerde HDL-K düþüklüðü ve her iki cinste TG yüksekliði ön planda idi. MS, KAH riskini öngörmede anlamlý deðildi ancak BÇ’deki her 1 cm lik geniþleme, her iki cinste de KAH riskinde artýþla ve kalça çevresindeki (KÇ) her 1 cm lik artýþ ise KAH riskinde azalma ile sonuçlandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda MS’un kadýnlarda yüksek BÇ ve erkeklerde ise HDL-K düþüklüðü ile birlikte ortaya çýktýðýný gözlemledik. Bu durum düþük HDL-K’nýn etnik özelliðimiz olduðu varsayýmýný desteklemekle birlikte toplumumuzda kardiyovasküler olaylarla yakýndan iliþkili MS kriterlerini belirlemek için, özellikle de HDL-K ve BÇ açýsýndan yeni çalýþmalara ihtiyaç olduðunu göstermektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmamýzda kronik hastalýk durumuna göre öðrencilerin COVID-19 risk düzeylerini belirlemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrmanýn evrenini Tekirdað ili Çorlu ilçesinde bulunan lise öðrencileri (n = 8,926) oluþturmaktadýr. Öðrencilere kronik hastalýklarý olup olmadýðý, bu kronik hastalýklar için ilaç kullanýp kullanmadýklarý ve bu kronik hastalýklarý nedeniyle bir saðlýk kuruluþuna düzenli ziyaretlerinin olup olmadýðý soruldu. Her bir katýlýmcý için COVID-19 risk seviyeleri belirlendi. Tanýmlayýcý istatistikler, baðýmsýz gruplarýn karþýlaþtýrýlmasýnda kategorik veriler için ki-kare testi ve sayýsal veriler için t testi kullanýldý. Ýstatistiksel anlamlýlýk düzeyi p <0,05 olarak kabul edildi.
BULGULAR: Katýlýmcýlarýn ortalama yaþý 15,71 ± 1,13 yýl (min14, maks18) idi. Bunlarýn %52,27'si (n=4.666) erkektir. Katýlýmcýlarýn %9.06'sýnda (n=809) en az bir kronik hastalýk vardý. Çalýþma süresince kronik bir hastalýða baðlý olarak en az bir ilacý aktif olarak kullanan öðrencilerin oraný %5,96’idi (n = 532). En az bir saðlýk kurumu tarafýndan aktif olarak takip edilenlerin oraný %3,71’idi (n=331). Kýzlarýn COVID-19 ile iliþkili riskleri erkeklere göre daha yüksekti (p=0.019). COVID-19 riski açýsýndan yaþa, okul türüne, okul kategorisine ve sýnýfa göre daðýlýmda anlamlý farklýlýk bulunmadý (p> 0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Öðrencilerde kronik hastalýk prevalansýnýn tespiti, COVID-19 hastalýðýnýn seyri üzerinde olumlu bir etkiye sahip olabilir ve bu, sýnýrlý saðlýk kaynaklarýný etkin bir þekilde kullanmayý ve eðitim sistemini buna göre doðru planlamayý mümkün kýlabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: 2020 Haziran itibariyle Türkiye'de baþlatýlan COVID-19 normalleþme sürecinde, hastalarýn dental uygulamalar ve koruyucu önlemlerle ilgili düþüncelerini deðerlendirmek ve bulaþ riskine yönelik düþüncelerini kurum tercihlerine göre karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haziran 2020 itibariyle, Aðýz ve Diþ Saðlýðý Merkezlerine (ADSM), Diþ Hekimliði Fakültelerine ve özel kliniklere baþvuran hastalara, COVID-19 ve hasta iliþkili sorularý içeren bir anket doldurtuldu. Çalýþma verileri tanýmlayýcý istatistiksel metotlar ve Ki-kare testi kullanýlarak analiz edildi. Anlamlýlýk p<0,01 ve p<0,05 düzeylerinde deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya toplamda 765 hasta (339 kadýn, 426 erkek) katýlmýþtýr. Katýlýmcýlarýn %69,30’unun dental tedaviler için özel klinikleri, %18,80’inin Diþ Hekimliði Fakültelerini ve %11,90’ýnýn ise ADSM’leri tercih ettiði tespit edilmiþtir. Hastalarýn COVID-19 riskine karþý kendini yeterince korunduðunu düþünme durumu, COVID-19 salgýnýnýn kontrol altýna alýndýðýný düþünme durumu ve bekleme alanýndaki kalabalýðýn endiþe yaratmasý durumu ile kurum tercihleri arasýnda istatistiksel iliþki olduðu saptanmýþtýr (p<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalara özellikle pandemi sürecinde güvenle baþvurabilecekleri bir ortamýn sunulabilmesi gereklidir. Bu nedenle en yoðun hasta baþvurusunun olduðu kurumlar olmasý dolayýsýyla, ADSM’nin ve Diþ Hekimliði Fakültelerinin, hasta beklentilerini karþýlayacak ortamý saðlayabilmesi, hastalarý bilgilendirmesi ve pandeminin en az zararla atlatýlabilmesi açýsýndan normalleþme sürecine katkýda bulunmasý oldukça kritiktir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Araþtýrma bir araþtýrma hastanesinde çalýþan hemþirelerin kültürlerarasý duyarlýlýklarýnýn ve göçmen hastalar ile ilgili görüþlerinin saptanmasý amacýyla tanýmlayýcý olarak yapýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, araþtýrmaya dahil olma kriterini karþýlayan ve çalýþmaya katýlmaya gönüllü olan 200 hemþire ile yürütülmüþtür. Araþtýrma verileri, “Hemþirelerin sosyo-demografik özellikleri bilgi formu” ve “Kültürlerarasý Duyarlýlýk Ölçeði aracýlýðýyla toplanmýþtýr. Verilerin analizinde ortalama ± standart sapma ve frekans ve yüzde deðerleri, Baðýmsýz gruplar t-testi ve Tek yönlü varyans analizi (ANOVA) testi kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Hemþirelerin Kültürlerarasý Duyarlýlýk Ölçeði toplam puan ortalamasý 77,24±6,18 olarak bulunmuþtur. Kültürlerarasý Duyarlýlýk Ölçeði toplam puan açýsýndan deðerlendirildiðinde eðitim durumu ile ölçek puaný arasýnda istatistiksel anlamlý bir fark çýkmýþtýr (F: 1,743, p: 0,014). Kültürlerarasý duyarlýlýk ölçeðinin iletiþimde dikkatli olma alt boyutu ile iletiþim kurma þekli arasýnda anlamlý bir fark olduðu bulunmuþtur (F: 2,921 p: 0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmada hemþirelerin kültürler arasý duyarlýlýk düzeyinin yaklaþýk orta düzeyde olduðu belirlenmiþtir. Hemþirelerin yaklaþýk %70 inin göçmen hastalarla ilgili bakým verirken bakým konusunda farklý bir his yaþamadýklarý saptanmýþtýr. Kurumlarda kültürler arasý duyarlýlýðýn geliþtirilmesi amacýyla kültürel duyarlýlýkla ilgili duygusal-biliþsel-davranýþsal eðitimlerin gibi hizmet içi eðitim programlarýnýn yer almasý ve hemþirelik eðitim müfredatýnda kültürler arasý duyarlýlýðýn geliþtirilmesine ve yabancý dil yeterliliklerini artýrmaya yönelik konulara yer verilmesi önerilmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýdrar yolu enfeksiyonlarý (ÝYE) çocukluk çaðýnda sýk görülen enfeksiyonlardýr. Enfeksiyonun seyri ve klinik takibi lokalizasyonuna göre (alt ve üst) deðiþir. C-reaktif protein (CRP) albümin oraný (CAO), son yýllarda kullanýlan enflamatuar belirteçlerden biridir. Çalýþmamýzýn amacý CAO kullanarak bu ayrýmý araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma, ÝYE tanýsý almýþ 95 çocuðun hasta dosyalarý taranarak gerçekleþtirildi. Hastalar enfeksiyon bölgesine göre üst ÝYE (Ü-ÝYE) ve alt ÝYE (A-ÝYE) olarak iki gruba ayrýldý. Hastalarýn laboratuvar ve demografik özellikleri hastane kayýtlarýndan elde edilmiþ ve gruplar arasýnda karþýlaþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR: CAR, Ü-ÝYE grubunda anlamlý olarak daha yüksekti (p <0,001). Alýcýnýn çalýþma karakteristik eðrisine göre, Ü-ÝYE tahmini için CAO'nýn optimal kesme deðeri>% 97 özgüllüðü ve% 53 duyarlýlýðý olan> 12,65 idi (AUC = 0,864; % 95 güven aralýðý CI: 0,792– 0,9363, LR: 24,40; p <0,001). Univaryant analizde anlamlý bulunan ve Ü-ÝYE ile korele olan deðiþkenlerin de alýnarak yapýldýðý çok deðiþkenli lojistik regresyon analizinde CAO (OR = 0,897,% 95 CI: 0,838-0,960, p = 0,002) ve mutlak nötrofil sayýsýnýn (OR = 0,182,% 95 CI: 0,039-0,841, p = 0,029) halen anlamlý olduðu bulundu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: CAO, ÝYE'de Ü-ÝYE ile baðýmsýz olarak iliþkilidir ve Ü-ÝYE'yi tahmin etmek için yararlý olabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Huzursuz bacak sendromu (HBS), ekstremitelerde anormal duyularla giden, genellikle geceleri semptomlarýn belirginleþtiði, rahatsýzlýk veren, ekstremiteleri hareket ettirme isteði uyandýran kronik bir hastalýktýr. HBS semptomlarýnýn nedenleri henüz net olarak açýklanamadýðý için tedavi de semptomlarý hafifletmeye yönelik yapýlmaktadýr. Bu çalýþmada kupa terapinin HBS üzerine etkinliðini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýz Ankara Þehir Hastanesi Nöroloji ve Aile Hekimliði Polikliniklerinde Ocak 2019 ve Aralýk 2019 tarihleri arasýnda yürütüldü. Huzursuz Bacak Sendromu tanýsý almýþ iki hasta grubu oluþturuldu. Birinci grup mevcut haliyle pramipeksol tedavisi alan hastalardan ikinci grup ise medikal tedavi almamýþ hastalardan oluþturuldu. Her iki gruba bir ay ara ile 2 seans kupa terapi yapýldý. Hastalara ýslak kupa terapi öncesi ve sonrasý Pittsburgh Uyku Kalite Ýndeksi (PUKÝ) ve Huzursuz Bacak Sendromu Þiddet Skalasý (HBSÞS) uygulanarak her iki grupta skorlar karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Birinci grupta ýslak kupa terapi uygulamasýndan sonra dört HBSÞS alt kategorisinde (hareket etme ihtiyacý, uyku bozukluðu, þikayetlerin günlük ortalama þiddeti ve HBSÞS toplam puaný) belirgin düþme olduðu saptandý. Ýkinci grupta ise, iþlem sonrasýnda altý kategoride (HBS þikayetlerinin oraný, hareket etme ihtiyacý, uyku bozukluðu, yorgunluk ve uyku hali, HBS þikayetlerinin sýklýðý, þikayetlerin günlük ortalama þiddeti) anlamlý düþme oldu. Ýkinci grupta PUKÝ kategorilerinden uyku latansý, gündüz iþlev bozukluðu ve PUKÝ toplam puaný anlamlý oranda düzeldi (sýrasýyla p=0,041, p=0,024, p=0,025). Prosedür sonrasýnda ikinci grubun HBSÞS puanlarýnýn daha belirgin düþtüðü saptandý (p=0,012).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Medikal tedavi almayan grupta ýslak kupa terapinin semptomlarý azaltmada daha etkin olduðu görüldü. Özellikle hafif þikayetleri olan HBS’li hastalara semptomlarý azaltmak amacýyla ýslak kupa terapisi önerilebilir. Kupa terapinin etkinliðini inceleyen ileri bilimsel çalýþmalarla, bu tedavinin etki mekanizmasýnýn netleþeceði ve daha etkin ve güvenli bir þekilde uygulanabileceði düþünülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Yaþlý bireylerin dünyada ve ülkemizde nüfuslarý giderek artmaktadýr. Birinci basamak, yaþlý kiþiler için kolay ulaþýlabilir olmasý nedeniyle daha çok tercih edilmektedir. Yaþlanma ile genellikle multimorbidite ve düþkünlük durumlarý artarken, egzersiz düzeyleri azalmaktadýr. Araþtýrmamýzda yaþlýlarda düþkünlük düzeyleri ile egzersiz yapma oranlarý arasýndaki iliþkiyi araþtýrmak amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Konya Karatay 09 Nolu Aile Saðlýðý Merkezi’nde tanýmlayýcý-kesitsel bir çalýþma yapýldý. Araþtýrmanýn örneklemini Aile Hekimliði birimine kayýtlý 65 yaþ ve üstü dönemdeki 243 kiþi oluþturdu. Bireylere yüz yüze görüþme metodu ile sosyo-demografik özellikleri, FRAIL skorlamasý ve haftalýk egzersiz süreleri soruldu.
BULGULAR: Araþtýrmaya katýlan 243 kiþinin yaþ ortancasý 72 (min=65, maks=94), %53,10’u kadýn, %63’ü 65-74 yaþ grubunda ve %69,50’si evliydi. FRAÝL düþkünlük düzeyine göre %15,60’ý düþkündü. Katýlýmcýlarýn %93,80’inin fiziksel aktivite düzeyi yetersizdir. Fiziksel aktivite düzeyine göre yaþ gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark saptandý (p=0,009). Fiziksel aktivite düzeyine göre multimorbidite varlýðý ve FRAÝL düþkünlük düzeyi daðýlýmý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark saptandý (her ikisinde p≤0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Düþkünlük yönetilebilen bir durumdur ve bireyler düþkünlük öncesi dönemde yakalanabilirse tedavi etme þansý o kadar fazla olacaktýr. Aile Hekimleri, baþvuru sebeplerinden baðýmsýz olarak 65 yaþ ve üzeri tüm bireylerde egzersiz ile ilgili farkýndalýk oluþturmalýdýrlar.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hasta ve hekim haklarý beraber ele alýnmasý gereken unsurlardýr. Literatürde daha çok hasta haklarýyla ilgili araþtýrma makaleleri yer almaktadýr. Sadece hasta haklarýný ön plana çýkarmak, hekimin haklarýný göz ardý etmek iletiþim sorunlarýný karþýmýza çýkarýr. Çalýþmamýzda hastalarýn hekim haklarý konusundaki bilgi düzeyleri ve tutumlarýný araþtýrdýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemize herhangi bir yakýnma ile müracaat eden hastalara, hekim haklarýyla ilgili araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanan anket uygulanmýþtýr. Anket formunda katýlýmcýlarýn sosyodemografik özellikleri, kiþilik özelliklerini belirlemeye yönelik “Fried ve Rosenman’ýn Kiþilik Envanteri” ve hastalarýn hastalýk algýsýný belirlemeye yönelik Kýsa Hastalýk Algýsý Ölçeði yer almaktadýr. Ayrýca hekim haklarý konusundaki hastalarýn bilgi ve tutum seviyelerini ölçmeye yönelik 5’li Likert tipi ölçek kullanýlmýþtýr. Hastalarýn verdikleri cevaba göre bilgi ve tutum bölümleri 100 puan üzerinden hesaplanmýþtýr.
BULGULAR: Hastalarýn hekim haklarý konusunda bilgi seviyeleri, 100 puan üzerinden ortalama 60,65±8,53 (37-84 puan) olarak saptandý. Hastalarýn muayene esnasýnda hekim davranýþlarýna yönelik tutum puanlarý ise 41,31±6,67 (24-61 puan) olarak bulundu. Eðitim seviyeleri yüksek olan hastalarýn bilgi düzeyi puanlarý da daha yüksekti. Çalýþmamýzda “hastanýn hastalýðýyla ilgili bilgilendirme” önermesi (%91,70) en çok bilinen önerme olmuþtur. En düþük puanlar “belirli koþullar altýnda müdavi hekimin hastanýn tedavisini yarýda býrakma hakký” olarak belirlenmiþtir. Hastalarýn yaklaþýk yarýsý hekim davranýþlarýna yönelik kararsýzým þýkkýný iþaretlemeleri dikkat çeken bir bulgu idi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarda hekim haklarý konusunda farkýndalýk oluþturulmasý ve hasta hekim iliþkisinde karþýlýklý haklarýn varlýðýnýn kabul edilmesi, hastalarla hekim arasýndaki iletiþim problemlerinin azaltýlmasýna katký saðlayabilir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Damar içi kateterler (DÝK) günümüz týp pratiðinde sýk olarak kullanýlmaktadýr ve özellikle yoðun bakým ünitelerinde bazý durumlarda kaçýnýlmaz olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Bu yaygýn kullaným alanlarýna baðlý olarak sebep olduklarý komplikasyonlar nedeniyle artmýþ morbidite ve mortalite ile iliþkilidirler. Bu komplikasyonlardan biri enfeksiyöz komplikasyonlardýr ve bunlar içerisinde en önemlisi kateter ile iliþkili kan dolaþýmý enfeksiyonudur (KÝKDE). Bu çalýþmamýzda hastanemiz yoðun bakým ünitesinde taný koyduðumuz KÝKDE etkenlerini ortaya koymayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bizim çalýþmamýza konu olan DÝK ile iliþkili kan dolaþýmý enfeksiyon (KÝKDE) etkenlerini belirlemek amacýyla Keçiören Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Ýç Hastalýklarý Yoðun Bakým Ünitesi’nde Ocak 2018-Aralýk 2018 tarihleri arasýnda yatmýþ olan ve eþ zamanlý kateter içi kan kültürü ve periferik kan kültürü alýnan 216 hasta retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir. Bu hastalarýn antibiyotik duyarlýlýk testleri "Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI)" kriterlerine göre disk difüzyon yöntemi kullanýlarak yapýlmýþtýr. Kateterden alýnan kan ile periferik venöz kandan alýnan kan kültürleri için BACTEC 9120 (Becton Dickinson, ABD) sistemi kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Hastalarýn %20.3’ünde KÝKDE saptanmýþ olup bu olgularýn 6’sýnda E. faecium, 6’sýnda K. pneumonia, 6’sýnda A. baumanii, 6’sýnda S. epidermidis, 4’ünde S. capitis, 4’ünde E. faecalis ve 2’þer hastada S. aureus-P.aeroginosa-S. haemolyticus-C. albicans ve E.coli izole edilmiþtir. Çalýþmamizda KÝKDE etkeni olarak en sýk E. faecium, S. epidermidis, A. baumanii ve K. pneumoniae saptanýrken 2. en sýk etkenler S. capitis ve E. faecalistir. Çalýþmamýzý deðerlendirdiðimizde KÝKDE etkeni olarak 1. sýrada koagülaz negatif stafilokoklar karþýmýza çýkmakta 2. sýrada ise enterokoklar bulunmaktadýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastanemiz yoðun bakým ünitesinin KÝKDE etkenlerinin daðýlým sonuçlarý Türkiye’nin ulusal hastane enfeksiyonlarý sürveyans sistemi 2012 verileri ile uyumludur.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çocuklarýn büyüme ve geliþmelerinin takibi önemli bir konudur. Nitekim aile saðlýðý merkezlerinde ilgili protokol ve mevzuatlarda öðrencilerin aile hekimleri tarafýndan her yýl periyodik muayene /izlemlerinin yapýlmasý gerektiði belirtilmektedir. Bu çalýþmada, öðrenci izlemlerini deðerlendirmek amacýyla Okulda Saðlýðýn Korunmasý ve Geliþtirilmesi Programý’nýn uygulandýðý bir aile saðlýðý birimindeki okul çaðý izlemlerinin sonuçlarý analiz edilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýz retrospektif tanýmlayýcý tipte bir gözlemsel çalýþmadýr. Ankara Keçiören’de bir aile hekimliði birimine 1 Ocak - 1 Haziran 2019 tarihleri arasýnda “Okulda Saðlýðýn Korunmasý ve Geliþtirilmesi Programý” kapsamýnda okullardan yönlendirilerek baþvuru yapan tüm öðrencilerin izlem verileri ilgili aile hekimliði bilgi sistemi (AHBS) üzerinden derlenerek deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmaya 5 aylýk süreçte takipleri yapýlan 230’u erkek, 231’i kýz toplam 461 çocuðun izlem verileri dâhil edildi. Çalýþmaya dâhil edilen çocuk ve gençlerin yaþ ortalamasý 11,87±3,33 olarak hesaplandý. Yaþa ve cinsiyete göre vücut kitle indeksi hesaplandýðýnda %48,15’inin (n: 222) normal deðerler haricinde olduðu tespit edildi. Öðrencilerin %27,33’ünde (n: 126) diþ çürüðü, %13,66’sýnda (n: 63) görme bozukluðu, %10,19’unda (n: 47) obezite, %4,72’sinde (n: 22) hiperlipidemi ve %3,25’inde (n: 15) anemi tespit edildi. Tansiyonu ölçülen 4 çocukta pre-hipertansiyon, 2 çocukta Evre 1 hipertansiyon tespit edilirken iþitme testi sonucu 1 öðrencide çift taraflý iþitme kaybý, 2 öðrencide tek taraflý iþitme kaybý olduðu görüldü.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmanýn yapýldýðý aile hekimliði biriminde geçmiþ dönemlere kýyasla ilgili programýn da katkýsý ile okul çaðý çocuk/genç izlem sayýsýnýn 5 aylýk süreçte %3’ten %45’e yükseldiði görüldü. Bu tür protokollerin uygulanmasý ile okul çaðý çocuk/genç izlem sayýlarý artacak ve büyüme ve geliþme anormallikleri, hipertansiyon, dislipidemi, görme ve iþitme bozukluklarý ile aðýz diþ saðlýðý problemleri gibi birçok hastalýða erken tanýnýn koyulmasý ve/veya risk yönetimi ile önlenmesi çalýþmamýzda olduðu gibi saðlanabilecektir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýnfertilite, sýklýðýnýn yüksek olmasý ve infertil kiþilerin yaþadýðý problemler nedeniyle ülkemiz için önemli bir halk saðlýðý sorunudur. Çalýþmamýzýn amacý, hastanemiz Týbbi Genetik polikliniðine baþvuran infertil olgularý Hamilton Anksiyete Deðerlendirme Ölçeði (HAM-A) ile deðerlendirmek ve HAM-A’nýn sosyo-demografik özelliklerle iliþkisini saptamaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 01.03.2020-01.07.2020 tarihleri arasýnda hastanemiz Týbbi Genetik Polikliniði’ne açýklanamayan infertilite nedeniyle baþvuran, üreme çaðýndaki, 120 infertil olgu çalýþmaya alýndý. Etik kurul onayý alýndýktan sonra, aydýnlatýlmýþ onamý alýnan olgulara sosyo-demografik verileri içeren anket ve HAM-A uygulandý. 0-5 puan anksiyetenin olmadýðýný, 6-14 puan minör anksiyeteyi, 15 puan ve üzeri majör anksiyeteyi göstermektedir. Verilerin analizi için SPSS 22.0 paket programý kullanýldý. Veriler, tanýmlayýcý istatistiklerin yaný sýra, Pearson ki-kare ve Mann-Whitney U testi ile deðerlendirildi. p<0,05 istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Týbbi Genetik Polikliniði’mize baþvuran 120 infertil olgunun yaþ ortalamasý 33,94±9,89 yýl idi. Olgularýn %55,83’ü kadýndý. Ýnfertil olgularýn ortalama infertil süreleri 5,27±3,64 yýl idi. Kadýnlarda HAM-A puan ortalamasý 20,13±9,98, erkeklerde HAM-A puan ortalamasý 18,25±8,80 tespit edildi. Total ölçek puan ortalamasý 19,44±9,85 idi. Çalýþmaya katýlan kadýnlarda, 40-45 yaþ aralýðýnda olanlarda, daha önce infertilite tedavisi alanlarda, eðitim düzeyi düþük olanlarda, kronik hastalýðý olanlarda anksiyete toplam puanlarý olumsuz yönde yüksek bulunmuþtur (sýrayla p=0,002, p=0,000, p=0,023, p=0,001, p=0,003).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Týbbi Genetik Polikliniðine baþvuran infertil olgularda çok þiddetli anksiyete tespit edildi. Týbbi Genetik Polikliniði’ne baþvuran infertil olgular anksiyete yönünden deðerlendirilmeli, anksiyete tespit edilenlere gerekli bilgi, danýþmanlýk ve rehberlik saðlanmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Covid-19 nedeniyle hastanede yatarak tedavi gören hastalarýn bulaþýn önlenmesi için tek kiþilik odalarda ve yanýnda refakatçi olmadan tedavileri saðlanmaktadýr. Bu hastalara hizmet veren gerek saðlýk gerek destek personelleri kiþisel koruyucu ekipman ile hastalarla temas etmektedir. Bu deðiþen koþullarýn bireylerin psikolojileri üzerindeki etkisini deðerlendirmeyi planladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrma Göðüs Hastalýklarý, Enfeksiyon Hastalýklarý ve Ýç Hastalýklarý servislerine yatan 300 hasta (115 kadýn, 185 erkek) ile yapýldý. Veriler, araþtýrmacý tarafýndan hazýrlanan ve hastalarýn tanýtýcý özelliklerini içeren kiþisel bilgi formu ve Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeði (HAD) ile toplandý. Ölçeðin ülkemizde geçerliliði daha önce araþtýrýlmýþ ve anksiyete ve depresyon için yararlý ve duyarlý bir tarama aracý olduðu gösterilmiþtir.
BULGULAR: Hasta grubunun ortanca yaþý 42 (min-maks: 18-90) olup, hastalarýn %61,70'i erkek, %46,30'u ilköðretim mezunu, %78,30’u evli, %24'ü ev hanýmý, %10,30’u emekli idi. Tüm vakalar arasýnda %8.30 (n: 25) klinik olarak ciddi depresyon ve %24 (n: 72) hafif depresyon ve %7,70 (n: 23) klinik olarak ciddi anksiyete ve %16 (n: 48) hafif anksiyete vardý. HAD-anksiyete puanýnýn þiddetine göre iki cinsiyet arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark vardý ve kadýnlarda anksiyete puanlarý daha yüksekti (p <0,001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bulgularýmýz, Covid-19 nedeniyle hastanede yatarak tedavi gören bireylerde anksiyete ve depresyon düzeylerinin arttýðýný göstermiþtir. Pandeminin önümüzdeki süreçte devam etmesi beklenmektedir. Bu nedenle hastalarýn anksiyete depresyon düzeylerinin azaltýlmasýna yönelik giriþimlerinin planlanmasýnýn ve gerekli destek programlarýnýn oluþturulmasýnýn gerekli olduðu düþünülmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada yaþamýnýn herhangi bir döneminde Ýdrar yolu enfeksiyonu (ÝYE) geçirme ile genital hijyen davranýþlarý arasý iliþkiyi deðerlendirme amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma tek merkezli, tanýmlayýcý niteliktedir. Þiþli Hamidiye Etfal Araþtýrma Hastanesi Aile Hekimliði Polikliniði’ne baþvuran kadýn hastalardan katýlmayý kabul edenler alýnmýþtýr. Katýlýmcýlarýn sosyodemografik özellikleri ve genital hijyen davranýþlarýný sorgulayan 36 sorudan oluþan bir anket yüz yüze uygulanmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþmaya 142 hasta dahil edilmiþtir. Yaþ ortalamasý 38,5±14,2 (min=8, maks=70). Herhangi bir zamanda ÝYE geçiren 104 (%73,2) kiþi idi. Yaþamýnýn herhangi bir döneminde ÝYE geçirme ile sosyodemografik özellikler arasýndaki iliþki saptanmamýþtýr(p≥0,05). Kadýn Hastalýklarý ve doðum bilgileri sorgulanmasýnda ise gebelik sayýsý, doðum sayýsý, en son yaptýðý doðum þekli ve þu an menopozda olma ile herhangi bir zamanda ÝYE geçirme arasýnda iliþki saptanmazken(p≥0,05); jinekolojik operasyon geçirme ile iliþki saptanmýþtýr(p=0,038). Genital bölge temizliðini arkadan öne yapmak ile herhangi bir döneminde ÝYE geçirme arasýnda anlamlý iliþkili saptandý (p=0,041).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak; genital bölge temizliðini arkadan öne yapmak, jinekolojik operasyon geçirmiþ olmak yaþamýnýn herhangi bir döneminde ÝYE arasýnda iliþki saptanmýþtýr. Doðru hijyen eðitiminin düzenlenmesi ve toplumun bilinçlendirilmesinin ÝYE'yi azaltacaðýný düþünüyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ülkemizde tularemi ilk olarak 1936 yýlýnda bildirilmiþ olup günümüzde daha çok Marmara, Batý-Orta Karadeniz, Ýç Anadolu bölgelerinde; kýrsal kesimlerde ve içme-kullanma sularýnýn sanitasyonunun yetersiz olduðu bölgelerde görülmektedir. Bu çalýþmada hastanemizde tularemi tanýsý ile izlenen hastalarýn klinik ve laboratuvar bulgularý retrospektif olarak deðerlendirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2010- Ocak 2019 tarihleri arasýnda hastanemize baþvuran mikrobiyolojik veya serolojik olarak doðrulanmýþ tularemi hastalarý çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn demografik özellikleri, klinik ve laboratuvar bulgularý olgu bildirim formlarýndan ve hastalarýn takip çizelgelerinden elde edildi.
BULGULAR: Hastalarýmýzýn ortalama yaþý 43’tü ve hastalarýn çoðunluðu (%66) kadýn cinsiyete sahipti. Hastalarýn %52’si kuyu suyu kullanmaktaydý. Baþvuruda en yaygýn þikayetler boyunda þiþlik (%92), halsizlikti (%90), ateþ (%76) ve boðaz aðrýsý (%72) idi. Hastalarýn semptom baþlangýcýndan hastaneye baþvurusuna kadar geçen ortalama süre 22 gündü. Lenfadenopati (%94) ve konjonktivit (%24) ise en sýk saptanan klinik bulgular iken, 1 (%2) hastada splenomegali mevcuttu. Lenfadenopati ile baþvuran hastalarýn çoðunda (%65) servikal lenf nodlarý tutulmuþtu. Hastalarýn tanýsý mikroaglütinasyon testi ile doðrulandý ve antikor titreleri 1/160- 1/1280 arasýnda deðiþmekteydi. Altý (%12) hastanýn aspirasyon materyalinde Francisella tularensis polimeraz zincir reaksiyonu pozitifliði gösterilirken, 2 (%4) hastada ise kültürde mikroorganizma üretildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ülkemizde özellikle beta-laktam grubu antibiyotik tedavisine yanýt vermeyen boyunda þiþlik, boðaz aðrýsý ve ateþ yüksekliði ile baþvuran hastalarýn ayýrýcý tanýsýnda tularemi mutlaka akýlda bulundurulmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ülkemizde ilk COVID-19 vakasý görülmesinden itibaren alýnan bir dizi önlemin içinde, pandemide hassas rolleri olan saðlýk personelinin korunmasýna yönelik önlemler de mevcuttur. Bu baðlamda, ülke çapýnda alýnan tedbirlerin 1. basamak saðlýk çalýþanlarý özelinde ve kiþisel koruyucu ekipmanlar (KKE) aðýrlýklý olarak incelemesi yapýlacaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýlimizdeki Aile Saðlýðý Merkezleri'nde (ASM) çalýþan toplam 3.996 personele ve ilçelerde (Ýlçe Saðlýk Müdürlüðü/Toplum Saðlýðý Merkezi/Entegre Devlet Hastanesi) çalýþan toplam 2.380 personele çalýþmanýn yapýldýðý tarih aralýðýnda belli aralýklarla ve ihtiyaca yönelik olarak KKE (cerrahi maske, N95 maske, gözlük, eldiven, tulum, dezenfektan, siperlik) daðýtýlmýþtýr. Ayrýca birinci basamak saðlýk personelinin çalýþma yeri ve kurum bazýnda COVID-19 pozitiflik daðýlýmý ile ASM'lerde çalýþan personele yapýlan Hýzlý Taný Testi sonuçlarýyla aralarýndan pozitif çýkan vakalara yapýlan PCR testi sonuçlarýnýn karþýlaþtýrmasý da yapýlmýþtýr.
BULGULAR: Ýlimizdeki ASM'lere ve ilçelere toplamda 1.023.850 cerrahi maske, 96.627 N95 maske, 8.439 gözlük, 1.995.230 adet eldiven, 62.805 tulum, 11.961 L dezenfektan, 2.961 siperlik daðýtýmý yapýlmýþtýr. 53.124 saðlýk çalýþaný arasýnda tespit edilen 691 adet COVID-19 (+) vakanýn sadece 14’ünü 1. basamak saðlýk çalýþanlarý oluþturmaktadýr. Bunlarýn daðýlýmýna bakýldýðýnda; 1.568 aile hekiminde 7; 1.531 aile saðlýðý çalýþanýnda 2; 897 grup gereði çalýþan personelde 3 ve 2.380 Ýlçe Saðlýk Müdürlüðü/Toplum Saðlýðý Merkezi/Entegre Devlet Hastanesi personelinde ise 2 adet pozitif vaka izlenmiþtir. Bir kereye mahsus ilçelerde hýzlý taný testi ile test edilen 4.156 adet ASM çalýþaný arasýnda, testi pozitif gelen 27 personelde (%0,65) doðrulama için PCR testi yapýlmýþ, sadece 2 adedi PCR (+) olarak saptanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ankara ili genelinde, COVID-19 ile mücadelede, birinci basamak saðlýk çalýþanlarýný güçlü kýlmak ve alýnan koruyucu tedbirlerin etkin uygulayabilmek adýna lojistik desteðe önem verilmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Osteoartrit (OA), dünyada en yaygýn görülen eklem hastalýðýdýr, en sýk alt ekstremitede görülür ve kronik kas iskelet sistemi aðrýlarýnýn en önemli nedenidir. OA tedavisi ve yönetimi amacýyla yayýnlanan tüm kýlavuzlarda önerilen en uygun tedavi yöntemi farmakolojik ve nonfarmakolojik tedavinin birlikte kullanýlmasýdýr. Bu çalýþmada, Ankara’daki Aile Hekimliði Kliniklerinde çalýþan hekimlerin OA tedavisindeki nonfarmakolojik yöntemler hakkýndaki farkýndalýklarýnýn ve yaklaþýmlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrmamýz tanýmlayýcý, kesitsel tipte bir araþtýrmadýr. 2019 yýlý itibari ile Ankara’daki Aile Hekimliði Kliniklerinde çalýþan çeþitli unvanlara sahip tüm aile hekimleri çalýþma evrenimizi oluþturmaktadýr. Katýlmaya gönüllü olan aile hekimlerine, anket yüz yüze anket uygulama yöntemiyle uygulanmýþtýr. Nonfarmakolojik tedavi yaklaþýmlarýna dair hem kendi yetkinlik kanaati puanlarý hem de toplam yaklaþým puanlarý hesaplanmýþtýr. Ýstatistiki anlamlýlýk düzeyi p<0.05 olarak alýnmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþmamýza 234 aile hekimi dahil edilmiþtir. Hekimlerin %54,71’u daha önce OA tedavi yaklaþýmlarý konusunda herhangi bir eðitim almadýklarýný belirtmiþtir. Eðitim alan ve bu eðitimin yeterli olduðunu düþünen hekimlerin hem nonfarmakolojik toplam yaklaþým puaný hem de kendilerine verdikleri yetkinlik puanlarý anlamlý olarak daha yüksek olarak saptanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: OA tedavi yaklaþýmlarý konusunda genel olarak bir eðitim eksikliði saptanmýþ ve bu konuda daha önce eðitim alýp bu eðitimi yeterli bulan aile hekimlerinin ise bu eðitimlerden faydalandýðý bu çalýþmada görülmüþtür. Maliyet etkin ve uygulamasý kolay olan, hastalýðýn progresyonunu yavaþlatan, engelliliði azaltan nonfarmakolojik tedavi yöntemlerinin aile hekimleri tarafýndan daha sýk kullanýlmasý gerekmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Evde Saðlýk Birimi’ne kayýtlý 65 yaþ ve üstü hastalarda çoklu ilaç kullanýmýnýn tespit edilmesi, ilaçlarýn 2015 ve 2019 AGS Beers Kriterleri kriterlerine göre uygun olup olmadýðýnýn belirlenmesi, iki versiyon arasýnda klinik açýdan anlamlý farklýlýk olup olmadýðýnýn araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Retrospektif tanýmlayýcý tarzdaki çalýþmamýzda, kayýtlý 659 hasta dosyasý tarandý. Verilerine ulaþýlan 493 hastanýn ilaç kullaným verileri 2015 ve 2019 AGS Beers kriterlerine göre analiz edildi.
BULGULAR: Çalýþmaya 354’ü (%71,81) kadýn 493 hasta dahil edildi. Hastalarýn taný almýþ hastalýk sayýsý ortancasý 6 (min: 1, maks: 10) olup en sýk görülen hastalýklar, hipertansiyon, yaygýn anksiyete bozukluðu, diabetes mellitus idi. 490 hastanýn kullandýðý en az bir ilacý olup ilaç sayýsý ortancasý 7 (min: 0, maks: 16) idi. Hastalarýn 306’sýnda (%62,45) polifarmasi, 91’inde (%18,57) aþýrý polifarmasi saptandý. Potansiyel UÝK durumu 2015 ve 2019 Beers kriterlerine göre 211 hastada saptandý. 2015 Beers Kriterlerine göre 358, 2019 Beers Kriterlerine göre 383 etken maddede uygunsuz ilaç kullanýmý (UÝK) belirlendi. Polifarmasi görülen hastalarda her iki versiyona göre de UÝK sýklýðý daha fazlaydý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Polifarmasi saptanan hastalarda UÝK durumunun da önemli oranda fazla olduðu görüldü. 2015 ve 2019 AGS Beers kriterlerinin UÝK tespit durumu kýyaslandýðýnda, 2019 versiyonunda daha fazla etken maddede uygunsuzluk saptandý.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Prostat kanserli hastalarda kemik metastaz taramasýnda lumbopelvik SPECT/BT görüntülemenin TVKS’ye katkýsýný belirlemek ve tedavi yöntemine etkisini araþtýrmaktý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 184 hastanýn verileri geriye dönük olarak incelendi. TVKS, lumbopelvik SPECT/BT ve her ikisinin birlikte deðerlendirilmesiyle tüm hastalar normal, benign, þüpheli ve metastatik olarak yorumlandý. Her metodun kemik metastazýný belirlemedeki tanýsal parametreleri hesaplandý. Ayrýca lumbopelvik SPECT/BT’nin hasta bazýnda tanýya katkýsý ve tedavi yönetimine etkisi belirlendi.
BULGULAR: TVKS ile hastalarýn %22,82’si metastaz açýsýndan þüpheli olarak deðerlendirilmiþ olup bu oran lumbopelvik SPECT/BT’nin eklenmesiyle belirgin olarak düþmüþtür (%22,82 ve %7,61; p<0,001). Lumbopelvik bölge özelinde deðerlendirildiðinde SPECT/BT ile net yorum yapýlamayan hasta oraný planar görüntülemeye göre belirgin olarak düþük bulunmuþtur (%4,89 ve %21,73; p<0,001). TVKS+lumbopelvik SPECT/BT’nin duyarlýlýk ve özgüllük deðerleri %100 ve %97,61 olarak bulunmuþtur. Lumbopelvik SPECT/BT ile hastalarýn %23,36’sýnda metastaz tanýsý kesinleþmiþ veya deðiþmiþ, diðer bazý hastalarda ise tedavi yönetimini etkileyecek metastaz yaygýnlýðý veya semptomatik benign patolojiler saptanmýþtýr. Sonuçta hastalarýn %41,84’ünde lumbopelvik SPECT/BT’nin tedavi yönetimine katkýsý olmuþtur.

TARTIÞMA ve SONUÇ: Lumbopelvik SPECT/BT, prostat kanserinde kemik metastaz taramasýnda þüpheli yorumlarý azaltýr ve tedavi yönetimine belirgin katký saðlar. Bu nedenle ileri evre ve semptomatik hastalarýn metastaz taramasýnda TVKS ile birlikte rutin lumbopelvik SPECT/BT görüntülemeyi öneriyoruz.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Beyin ölümü kavramý klinik olarak uyarýlara tam cevapsýzlýk hali, solunum ve motor cevabýn olmamasý, beyin sapý reflekslerinin yokluðu ve koma tablosunun mevcudiyeti ile tüm beyin fonksiyonlarýnýn tam ve geri dönüþümsüz olarak kaybý ile karakterize bir klinik tablo olarak tanýmlanmaktadýr. Türkiye'de sýnýrlý donör kaynaklarý ve yüksek aile reddi nedeniyle beyin ölümü ve potansiyel baðýþçýlarýn belirlenmesi büyük önem arz etmektedir. Burada üçüncü basamak eriþkin yoðun bakým ünitesinde beyin ölümü geliþen hastalarý ve kadavra donörlerini geriye dönük olarak deðerlendirmeyi hedefliyoruz.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2008-2019 yýllarý arasýnda beyin ölümü tanýsý alan hastalarýn týbbi kayýtlarý geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalarýn demografik özelliklerini, klinik tanýlarýný ve baðýþ oranlarýný kaydedildi.
BULGULAR: 2008-2019 yýllarý arasýnda yoðun bakým ünitesinde toplam 102 beyin ölümü hastasý teþhis edildi. Hastalarýn ortalama yaþý 49 (16-84, min-maks), %55,88'i erkek ve %44,11'i kadýndý. Klinik tanýlar spontan intrakraniyal kanama (%50), travmatik intrakraniyal kanama (%28,43), kardiyak arrest (%12,74) ve serebral infarkt (%7,84) idi.19 (%18,62) hastada organ baðýþý onaylanýrken 83 hastada reddedildi. Yoðun bakýma baþvuru ile apne testi arasýnda geçen süre ortalama 3,56 gün olarak belirlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþmada, beyin ölümü taný oranlarýnýn arttýðýný, ancak kadavra donörden organ baðýþý oranlarýnda deðiþiklik olmadýðýný tespit ettik. Saðlýk çalýþanlarý, organ baðýþý oranlarýný artýrmak için organ baðýþý ve organ baðýþý gönüllülüðü konusundaki farkýndalýðý arttýrmaya odaklanmalýdýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: COVID-19 hastalarýnda yaþýn, toraks bilgisayarlý tomografi (BT) bulgularý ve hastalýk þiddeti üzerindeki etkisini analiz etmek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, 1 Nisan 2020-1 Haziran 2020 tarihleri arasýndaki 367 COVID-19 hastasýnýn toraks BT görüntülerini içeriyordu. Hastalar dört yaþ grubuna ayrýldý: Grup A (≤19 yaþ), grup B (20-39 yaþ), grup C (40-59 yaþ) ve grup D (≥60 yaþ). BT'de lateralite, tutulan loblar, lezyon sayýsý, lezyon tipleri ve lezyon daðýlýmý deðerlendirildi ve karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþma popülasyonu 367 hastadan (210 erkek, 157 kadýn, ortalama yaþ 47.50, aralýk 12-92 yaþ) oluþmaktaydý. Yaþ gruplarý arasýnda cinsiyet farký yoktu. Tüm yaþ gruplarýnda en sýk görülen BT bulgusu buzlu cam opasitesiydi. Lezyon sayýsýnýn da daha fazla olduðu yaþlý hastalarda konsolidasyonlar, kaldýrým taþý manzarasý ve hava bronkogramlarý daha yaygýndý. Yaþlý hastalarda üst loblar ve sað orta lob daha sýk etkilenmiþti. Grup A ve B'de mortalite saptanmazken, grup C ve D’de yoðun bakým ihtiyacý ve ölüm oranlarý daha yüksekti. ROC eðrisi analizi, kötü prognoz açýsýndan 55 yaþýn optimal kesim deðeri olduðunu ortaya koydu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: COVID-19 hastalarýnýn toraks BT bulgularý yaþa göre deðiþiklik göstermektedir. Bilateral, multiple ve yaygýn infiltrasyonlar, konsolidasyon, hava bronkogramý, kaldýrým taþý manzarasý ile üst loblarýn tutulumu ve ileri yaþ kötü prognoz iþareti olarak düþünülmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmanýn amacý varfarin tedavisi alýrken acil serviste (AS) International Normalized Ratio (INR) yüksekliði tespit edilen ve tedavide Protrombin Kompleks Konsantresi (PCC) kullanýlan olgularý uygulama sonuçlarý ile birlikte deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma 01.01.2013-31.07.2019 arasýnda Eskiþehir Osmangazi Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi Acil Servis’inde geriye dönük olarak yapýldý. Varfarin tedavisi alýrken AS’de INR yüksekliði saptanan, PCC uygulama endikasyonu olan 18 yaþ ve üstü hastalar çalýþmaya dahil edildi. Demografik veriler, INR deðerleri ve bunlarýn mortalite ile iliþkileri deðerlendirildi. Hedef INR deðeri 1,5 olarak belirlendi.
BULGULAR: Deðerlendirmeye alýnan 106 olgunun yaþ ortalamasý 71 (28-97 aralýðýnda) ve 59’u (%55,70) kadýndý. Varfarin kullaným nedeni 42 (%39,60) olgu ile en sýk atriyal fibrilasyondu. En sýk PCC kullaným nedeni ise 48 (%45,30) olgu ile intrakraniyal kanama idi. Baþvuru INR ortanca deðeri 8,96 (Q-Q3: 5,06-15) idi. Baþvuru INR deðerleri ile PCC kullanma nedenleri arasýnda istatistiksel anlamlý iliþki saptanmadý (p= 0,93). PCC uygulamasý sonrasý kontrol INR ortanca deðeri 1,43 (Q1-Q3: 1,26-1,91) bulundu. Olgularýn 49’unda (%46,00) hedef INR’ye ulaþýldýðý görüldü. Olgularýn INR azalma oranlarýnýn ortanca deðeri 81 (Q1-Q3: 67-89) olarak belirlendi. 24 saatlik mortalite %1,97 iken 30 günlük mortalite %20,7 olarak saptandý. Baþvuru ve kontrol INR deðerleri ile mortalite arasýnda istatistiksel iliþki saptanmadý (p deðerleri sýrasýyla; 0,06-0,09). Tromboembolik olaya rastlanmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Varfarin doz aþýmýna baðlý kanamasý veya kanama riski olan hastalarda kanamanýn ciddiyeti dikkate alýnarak tedavi verilmelidir. Varfarin kullanýmýna baðlý hayatý tehdit eden kanamalarda ve acil giriþimlerde PCC kullanýmý INR azalmasýnda etkin rol oynamaktadýr.

32 yaþýnda, 17 haftalýk gebe hasta, üst solunum yolu enfeksiyonu sonrasýnda boynunun sað tarafýnda aðrýlý bir kitle fark edip aile hekimliði polikliniðine baþvurdu. Fizik muayenede vitalleri stabildi. Farinksinin hiperemik olduðu, sað servikal bölgede en büyüðü 1 cm olan birkaç adet lastik kývamýnda, sert, fikse, aðrýlý lenfadenopatisi olduðu saptandý. Hastaya aile hekimi tarafýndan üst solunum yolu enfeksiyonu tanýsý ile ampirik antibioterapi baþlanýp kontrole çaðrýldý. Lenf bezlerindeki hýzlý büyüme ve boyutlarýnýn 1 cm’in üzerinde olmasý nedeni ile malignite ön tanýsý ile kulak burun boðaz polikliniðine sevk edildi. Alýnan eksizyonel biyopsi sonucunda Diffüz Büyük B Hücreli Lenfoma tanýsý aldý. Kemoterapi planlanan hastaya gebelik terminasyonu önerildi ancak hasta reddetti. Gebeliðin 32. haftasýnda fetal distres nedeni ile 1500 gr kýz bebeðin sezaryen ile canlý olarak doðumu gerçekleþtirildi. Gebelikle baðlantýlý olmasý ve seyrek görülmesi, malignite gibi hayati bir hastalýkta aile hekiminin erken teþhiste rol almasý nedeniyle olgunun literatür eþliðinde sunulmasý uygun görülmüþtür.

Arteriyovenöz malformasyon (AVM); arter ile ven arasýnda kapiller baðlantý olmaksýzýn birbiriyle doðrudan iliþkili olduðu sýklýkla intrakraniyal yerleþimli anormal damarsal oluþumlardýr. Lezyon baþ boyun bölgesinde sýk görülmesine raðmen özellikle aurikulada nadir görülür. Aile saðlýðý merkezine kulak kepçesinde kanamalý kitle ve tinnitus þikayeti ile baþvuran 64 yaþýndaki erkek hasta bu þikayetleri üzerine kulak burun boðaz bölümüne yönlendirildi. Burada kitle eksizyonu yapýldý ve primer sütürle kapatýldý. Patoloji bölümümüze polipoid görünümde 1,7x0,7x0,7 cm boyutlarýnda ince bir sapý bulunan kesit yüzeyi kirli beyaz renkli, kanamalý bir materyal geldi. Histopatolojik incelemede düzgün sýnýrlý, kalýn duvarlý, çeþitli büyüklüklerde ve çaplarda arter ve ven yapýlarýndan oluþan bir lezyon izlendi. Olguya yapýlan immünhistokimyasal boyamalarda CD31 ve CD34 (+) Podoplanin (-) tespit edildi. Histokimyasal boyamada damar duvarlarýnda MTK (Masson's Trichrome boyamasý ) ile boyanma saptandý. Tüm bu bulgularla olguya aurikulaya sýnýrlý bir AVM tanýsý konuldu. Olgu nadir görülmesi nedeniyle literatür tartýþmasý eþliðinde sunuldu.

COVID-19 Hastalýðý, asemptomatik enfeksiyondan kritik hastalýða kadar geniþ bir klinik yelpazeye sahiptir, az sayýda COVID-19 hastasý ölümle sonuçlanabilecek ciddi hastalýklar yaþar. Literatürde COVID-19 hastalýðýnda kutanöz lezyonlarla ilgili daha az bilgi mevcuttur. 42 yaþýnda, bilinen hastalýðý olmayan erkek hasta, 3 gün önce baþlayan ateþ, kuru öksürük, halsizlik, kýzarýklýk ve baþ aðrýsý þikayetlerinden sonra acil servisimize geldi. Bu yazýda, COVID-19 enfeksiyonunun zona zoster gibi diðer hastalýklarda da görülebileceði konusunda farkýndalýk yaratmayý amaçladýk.

Kýrýlganlýk sendromu, yaþlanan nüfusun en önemli sorunlarýndan biridir. Ýnflamatuar süreçlerin düzensizliði, oksidatif stres, mitokondriyal iþlev bozukluðu ve hücresel yaþlanma dahil olmak üzere çeþitli patofizyolojik etkenler, sendromun patofizyolojisini oluþturur. Sosyodemografik özellikler, psikolojik durumlar, beslenme durumu, fiziksel aktivite eksikliði ve mevcut komorbiditeler kýrýlganlýðý etkileyen faktörlerdir. Omega-3 çoklu doymamýþ yað asidinin (ÇDYA) akut veya kronik hastalýðý olan yaþlýlarda anti-inflamatuar etkisi sayesinde yararlý etkilerinin olduðu bilinmektedir. Bu derlemenin amacý, diyet kaynaklý veya destek olarak verilen omega-3 ÇDYA'nýn yaþlý bireylerde kas kütlesi ve kas gücü, inflamatuar biyobelirteçler ve fonksiyonel kapasitedeki rolüne iliþkin kanýtlarý incelemek ve deðerlendirmektir. Yapýlan araþtýrmalar, omega-3 ÇDYA'nýn pre-kýrýlganlýk dönemde olan yaþlý bireylerde sendromun seyrini iyileþtirici etki gösterebileceðini desteklemektedir. Kýrýlganlýk evresinde olan yaþlýlarda diyet kaynaklý veya destek olarak verilen omega-3 ÇDYA'nýn etkileri tartýþmalýdýr. Tüm araþtýrmalar, sarkopeni ve kýrýlganlýk geliþimini önlemek için rutin olarak beslenme durumunun kontrol edilmesi ve gerekli diyet müdahalelerinin yapýlmasýnýn önemini vurgulamaktadýr.