Complementary and Alternative Medicine Use in Type 2 Diabetes Mellitus and its Relationship with Medication Adherence

INTRODUCTION: In this study, we aimed to investigate complementary and alternative medicine (CAM) use and its relationship with adherence to long-term medical therapy in Type 2 Diabetes Mellitus (T2DM).
METHODS: The research was designed as a descriptive study. 100 (a hundred) patients who were using oral antidiabetic for at least one year were included in the study. A questionnaire to determine sociodemographic characteristics and CAM use and a six-item Turkish Modified Morisky Scale for the measure of medication adherence were applied to the participants.
RESULTS: 55% of patients (n=55) used at least one CAM practice. The most commonly used practice was herbal medicine [80% (n = 44)]. The main reasons for using CAM were to relieve complaints and support their conventional treatment, and 85.5% (n=47) of patients did not consult their physicians about the use of these practices. There was no statistically significant relationship between CAM use and medication adherence.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The fact that patients do not consult a doctor while using CAM shows that we need to be careful about toxicities and dose insufficiency due to drug-herb interactions. Physicians should effectively investigate the use of these therapies in addition to the drug history of their patients. Therefore, all physicians should have at least basic knowledge of CAM and learn how to access evidence-based information about these practices.

Tip 2 Diabetes Mellitus’ta Tamamlayýcý Alternatif Týp Kullanýmý ve Tedavi Uyumu ile Ýliþkisi

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, Tip 2 Diabetes Mellitus’ta (T2DM) tamamlayýcý ve alternatif týp (TAT) kullanýmýný ve bunun uzun süreli medikal tedaviye uyum ile iliþkisini araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrma, tanýmlayýcý tipte bir çalýþma olarak tasarlandý. En az 1 yýldýr oral antidiyabetik kullanan 100 hasta çalýþmaya dahil edildi. Katýlýmcýlara, sosyodemografik özellikleri ve TAT kullanýmýný sorgulayan bir anket; tedaviye uyumu ölçmek için 6 soruluk Türkçe Modifiye Morisky Ölçeði uygulandý.
BULGULAR: Hastalarýn %55’i en az bir TAT yöntemi kullanmýþtý. En sýk kullanýlan yöntem bitkisel ilaçlar (%80(n=44)) idi. TAT yöntemleri baþlýca, þikayetleri azaltmak ve tedaviyi destekleyici amaçlý kullanýlmýþ ve hastalarýn %85,5’i (n=47) bu yöntemlerin kullanýmý konusunda doktora danýþmamýþtý. Bu hastalarýn %89,4’ü (n=42) danýþmama nedenini, ‘doktorun olumsuz tepkisinden çekinme’ olarak belirtti. TAT kullanýmý ile tedaviye uyum arasýnda istatistiksel olarak anlamlý iliþki bulunmadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hastalarýn TAT yöntemlerini kullanýrken doktora danýþmamalarý, ilaç-bitki etkileþimlerine baðlý toksikasyonlara ve doz yetersizliklerine karþý dikkatli olmamýz gerektiðini göstermektedir. Hekimler hastalarýnýn ilaç öyküsü yanýnda bu yöntemlerin kullanýmýný da etkin bir þekilde sorgulamalýdýr. Bu baðlamda, tüm hekimler TAT yöntemleri hakkýnda temel bilgiye sahip olmalý ve bu tedaviler hakkýnda kanýta dayalý bilgiye nasýl ulaþýlabileceklerini de öðrenmelidir.